لیلا من مینویسم .و به آرزوهام میرسم چون توی نوشتن هر کاری بخوای میتونی انجام بدی میتونی آسمونت یه رنگ دیگه باشه . آدمها یه جور دیگه باشن و همه چیز رو اونجوری که دوست داری ببینی. در سال 86 همسر مهربونم مارو با تمام عشقی که بهش داشتیم تنها گذاشت و بسوی یار شتافت و منو با دوتا گلهاش (ثمین گلم 1375) و (علی آقا 1382) توی دنیای دلتنگی تنهایی و با یاد مهربونی تنها گذاشت.حالا به یاد همه مینویسم همه اونهایی که توی دنیای نوشته هام دوست دارم باشن.