نمیدونم

نمیدونم آدم مثل کوه باید باشه یعنی چی؟

یعنی خشک و بلندو سرسخت یا مقاوم ؟

یعنی من یه زن با وجود تمام ظرافتهای زنانه باید مثل این کوه باشم. 

خشک و سخت و مقاوم یعنی واقعا نمیشه زن باشم ؟

نمیدونم اینهارو برای کی می نویسم خودم ؟ خودت ؟ یا امام رضا؟

توی این صحرا اون ته ها یه ماشین میبینم خیلی کوچیکه .

خیلی زیاد مثل یه خط یه سانتی توی یه مقوای کاغذ دیواری.

همین ماشینی که اگه بخوای داشته باشیش باید دنیا زحمت بکشی تا بخریش .

 اونوقت از دور میشه اون خط یه سانتیه و اینجاست که

میفهمی اگه به اون چیزی که برات مهمه و براش زحمت می کشی از دور و با چشم

 دور اندیش بهش نگاه کنی هیچ چیز نیست .

کاش دلم اینطوری بشه وسعت دلمو میگم. نمیدونم درباره چی دارم مینویسم ؟

اگر یه موضوع پیدا کردی شما یه اسم براش بذار!!!

****************************************************

(( آدمی بد دردیه ))

تو برو سفر سلامت

باسکوت دلنشینت در فاصله فرسنگهای دلها و قلبهامون تو اوج ناامیدی

و خستگی . وقتی دوست داری همه عمرت رو به دنیا بدی و بری و هرجارو میبینی

فقط تو هستی ! ! تو راه سفری که پراز خاطره های گذشته و غم های بجامانده بود

یه جوری که نبینم و نشنوم و نفهمم در سکوت دلنشینت بهم گفتی 

(( تو برو سفر سلامت ))

شادی همراه قافله سفرم شد.

( شادم به اینکه ظلمت شبهای خویش را

جز با چراغ یاد تو روشن نمیکنم)

لیست کل یادداشت های این وبلاگ

خدا حافظ
اشک
سالگرد
دلم میخو اد
اندکی صبر
[عناوین آرشیوشده]